Vendo as circunstancias que se están a dar en Xapón despois do maremoto e a situación en que está todo, vinme obrigada a escribir este relato, un conto que intenta avisar e previr antes de que sexa demasiado tarde para contribuír na reconstrución das casas, rescatar animais, axudar ás persoas, etc.
2 comentarios:
¡Moi ben, Tamara! Sigue así.
Olé!!!
Que gusto dá ver que vós facedes as entradiñas do VOSO blog!
Publicar un comentario