PARA RIR UN POUCO

Cando veñen, veñen...

Un domingo, por fin!! O único que podo dicir que fixen foi durmir. Só iso. Levo toda unha semana traballando para os de Fenosa e para que aínda por enríba me suban a luz. É dicir, que traballo para eles e eles a cambio fanme pagarlles máis, coma se quixesen que pagase por traballar. Era boa, ho...!!
Xa é noite, as 22:30, mañá traballo, outra vez...
Ás 7:00 levántome, prepárome e vou ata a parada do autobús. Ao chegar alí, voume sentar e dime unha señora:
-Oes? Aí séntase o meu neto.
-Pero, oia, señora, se o seu neto está xogando por aí...
-Xa, pero cando se canse ha de sentar.
Daquela eu xa me mosqueei un pouco. O que non cadrou foi que cando chega o bus, (aparte de que o neno non se sentou alí), subo, miro pola ventá e a señora aínda seguía alí sentada! É dicir, que con todos os bancos que hai no parque, vaise sentar na parada do autobús e aínda por riba pra non subir?
Ao baixar do autobús, catro pasos despois, o meu pé esquerdo aterrou nun zurullo. Moitos din que é boa sorte, pero pra min significa cheirar a retrete toda a mañá.
Imaxina: eu, pola Coruña, arrastrando o pé pra limpalo.
Cheguei á oficina. Traballei toda a mañá coma un burro pra chegar á casa e comer espaguettis fríos.
Entón chega o segundo asalto. Ás 16:30 da tarde, volvín ao traballo. Cando acabei de cubrir os papeis que me correspondían, recollín e marchei.
No camiño á casa pasou ó meu carón un home feliz que andaba asubiando, (pra xente que queda feliz coma el hai pouca...). Quedei un pouco asombrado co home e sen mirar por donde ía, choquei cunha bici que viña polo menos a 20km/h. O home preocupouse máis pola sua bici que polo meu pé, que estaba sangrando. considerablemente. Como se non pasara nada, ao cabo duns segundos o ciclista continuou e eu alí, tirado no chan. Por casualidade pasaron dous médicos por aló e un dixo:
-Imos ver... O pé esta sangrando pero un pouquiño de betadine e curocromo...
E di o outro:
-Que dis, ho? Isto necesita un xeso...
E eu alí tirado...
-Pero queredes facer algo dunha vez...!!

Huber Tenreiro Leiras