Este coméntanolo Irene Valiño. Lédeo, pensade e contádenos se estades de acordo co que ela nos di. Esperamos que vos guste tanto como a ela.
Tristemente convivo coa túa presencia
sobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundos
sen decir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amarte
sen sufrir pola túa indiferencia
á miña reitarada prevenytiva
dunha batalla que xa sei perdida
resolto a non entrar xamais en ti
pero non á tortura de evitarte.
Este poema de Lois Pereiro trata sobre algo que perdeu ou que xa non pode ter. Di que non pode vivir sen ter ese amor, e que non se vai dar por vencido senón que vai seguir loitando, aínda que estea entre a vida e a morte.
Cando lin este poema encantoume a sinceridade do autor, a valentía, a coraxe, a paixón... Creo que é un dos mellores del, o que mellor representa os seus sentimentos máis íntimos. Sentinme marabillada. Con este poema o autor conseguiu que me lembrara duns recordos moi bonitos pero tristes. IRENE VALIÑO
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
gustoume o poema. pareceme original¡¡
É moi bonito! :)
Irene Valiño.
É un poema moi bonito pero a vez triste!!
Publicar un comentario